#zachtwerkdag

Vorige week liet ik je kennismaken met 3 van mijn klanten: Suzanne, Janneke en Boris. Mensen zoals jij en ik. Harde werkers die betrokken zijn bij hun werk, hun team en hun klanten.

Vorige week vroeg ik je waar jij tegenaan loopt op een drukke werkdag.

Echt superleuk om jullie berichten te lezen en heel erg bedankt voor je moeite om te reageren!

Dat kan toch niet.

Hoor ik je al zeggen. Na mijn laatste twee blogs over je ideale werkdag.

Maar is dat wel zo? Weet je dat zeker?

Vaak kan er veel meer dan je denkt.

En ligt een veel idealere werkdag voor het grijpen.

Zelfs als er privézaken spelen die invloed hebben op je werkdag.

Zoals bij mij bijvoorbeeld.

In mijn ideale werkdag had ik geen rekening gehouden met ontploffingen van mijn kind met autisme.  ’s Morgens aan het ontbijt.

Zuchtend trekt Janneke haar toetsenbord naar zich toe om in te loggen.

Ze laat me haar digitale agenda zien. Vol.

Overvol met blokken in allerlei kleuren en afmetingen. Vol met afspraken. Lesuren. Overleggen. Studentbegeleiding.

‘Zie je?’, zegt Janneke. ‘Er is helemaal geen ruimte meer. En dit is nog een rustige week ook!’.

Aandachtig bestudeer ik haar agenda.

Ik zie het ook.

De dagen zijn vol gepland. En op veel dagen is zelfs de lunchtijd niet vrij.

Heb jij de feestdagen weer bij je schoonouders gezeten, terwijl je veel liever thuis was gebleven?

Of had je juist heel graag je vrienden bij je thuis willen uitnodigen voor een intiem diner? Maar waren er al zoveel plannen dat je dat zelfs niet eens hebt uitgesproken?

Nee zeggen. Of juist ja zeggen. Hulp vragen.

Aangeven wat je nodig hebt, of wat je behoefte is.

Het is -gr!@&!r@mbl- moeilijk!