Na mijn doordraaidag van vorige week (zie hier mijn blog, als je die gemist hebt) heb ik mezelf de rest van de week vrijgegeven. Niet 1 maar 3 Krijg De Rambam dagen.
Ik was er aan toe. Niet alleen vanwege de uitputtingsslag om thuisonderwijs te geven als niet-Juf zijnde.
Maar ook omdat het wat met je doét.
Die Coronatijd. De maatregelen. De berichten in de krant van IC’s. De dodentallen. De zorg die stilligt buiten het Coronogebeuren om. Alle consequenties voor ondernemers. Voor werknemers in de stilliggende bedrijven.
Het doet wat met je hoofd. Met je gevoel, met je emotie. Heb jij dat ook?
Ik vind het nogal heftig. En had behoefte aan ruimte.
Ruimte in mijn hoofd.
Ruimte in mijn dag.
Ruimte om weer overvloed te kunnen zien. Om niet te worden vastgegrepen door de angst van beperkingen en tekort.
Het heeft me zooooo goed gedaan, die paar dagen vrij.
Ik heb een hele dag in de tuin zitten lezen. Met de loslopende konijnen tussen mijn voeten door hupsend met die schattige wollige staartjes.
Ik heb gewandeld. In mijn eentje op het moment dat de rest van Nederland aan de persconferentie-buis gekluisterd zat.
Ik heb extra tijd met mijn moeder doorgebracht, die sinds een ongeluk mijn kunsten als mantelzorger mag ervaren.
En ik heb nagedacht. Over wat ik kan bijdragen in deze tijden van Corona. Hoe kan ik jullie helpen?
Daarom wil ik je deze week wat vragen.
Het zou supertof zijn als je me je antwoord kunt sturen.
Het is een vraag die maar in mijn hoofd rond blijft draaien.
En ik weet dat ik met het antwoord op deze vraag heel veel mensen kan helpen.
Met gezond blijven. Met balans vinden. Met overeind blijven in deze shitty times.
Help je me?
Mijn vraag is:
Waar loop jij tegenaan op dit moment? Nu je thuiswerkt in deze crisistijd? Wat is het lastigste voor je? Wat mis je het meest? Wat vind je het moeilijkst?
Je kunt je antwoord eenvoudig hieronder achterlaten. Ik zal het super waarderen!
Want tijdens mijn wandeling, mijn tijd in de tuin, mijn tijd met mijn moeder, wist ik 1 ding zeker. Ik wil mensen echt verder helpen in het volhouden van werk en zorgtaken.
Niet even snel met een Quick Fix, die stiekem toch niet werkt.
Niet door nóg meer moetjes in een dag te proppen.
Maar duurzaam. Blijvend.
Zodat je er nu, en ook in de toekomst -hoe die er ook uit moge zien- profijt van hebt.
Dáár kan ik mijn impact hebben. Daar kan ik mijn steentje bijdragen. Daar wordt de wereld, jullie wereld, een stuk mooier van. En daar spring ik nou met liefde mijn bed voor uit!
Want we hebben je zo hard nodig.
Je vakkennis en expertise. Je bijdrage aan onze maatschappij. Het is essentieel dat je gezond blijft. En dat je weet hoe je uit de boobytrap van burn-out en overbelasting blijft.
Juist nu!
Dus vertel me wat jouw hobbels en obstakels zijn.
Dan zorg ik dat ik jou en al die andere harde werkers precies daar mee verder help.
Antwoord je me?
Alvast super bedankt!
Liefs, Marijke
- Login om te reageren